Το Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των
αθλητών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως
ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι.Το σύνδρομο αυτό αναγνωρίστηκε πρώτη φορά το 1980 και ανέπτυξε μια χειρουργική τεχνική αποκαταστάσεως.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν, άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση, που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5 % όλων των αθλητικών τραυματισμών, έτσι για να μην έχουμε καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών η σωστή διάγνωση και θεραπεία έχουν πρωτεύοντα ρόλο, ώστε η πάθηση αυτή να μην γίνει χρόνια, σύμφωνα με τον Dr Διαμαντή Θωμά MD, Γενικό Χειρουργό
Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:
• Τενοντοπάθεια των προσαγωγών.
• Τενοντοπάθεια του λαγονοψοΐτου.
• Τενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακού.
• Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού.
• Κατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίου.
• Τραυματική ηβική οστεΐτης
• Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της παθήσεως είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως ποδοσφαιριστές λόγω συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. ΣΟΥΤ) και στους καλαθοσφαιριστές (π.χ. ΑΛΜΑΤΑ).
Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων, στο στρίψιμο και στη στροφή . Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
• Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου.
• Ρήξης της απονεύρωσης του έξω λοξού.
• Ρήξης του κοινού καταφυτικού τένοντα.
• Ρήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού.
• Διαχωρισμού βουβωνικού συνδέσμου.
 |
| Dr Διαμαντής Θωμάς |
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους:
1) η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και
2) συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Αντιμετώπιση
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσικοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνει αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης μπορεί να δοκιμαστεί.
Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95% δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές αποκαταστάσεως αυτού του προβλήματος:
Η ανοικτή τεχνική, όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών, μυών και συρραφή του πλέγματος για ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος, άρα καθυστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.
Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P), που πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών, απονευρώσεων ή μυών επομένως κατά συνέπεια ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους (ταχύτατη ανάρρωση).
Η επιδιόρθωση γίνεται με «ανάταξη-επανατοποθέτηση» του περιτοναϊκού σάκου στην σωστή του ανατομική θέση, στην επιδιόρθωση του έσω στομίου και την παράλληλη επιδιόρθωση της κήλης αλλά και ΕΝΙΣΧΥΣΗ του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος-συστήματος των ορθών κοιλιακών μυών με την τοποθέτηση πλέγματος. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για τις δύο πλευρές.
